Lسال گذشته غذا خوردم، يك رمان سياه و سفيد خواندم كه به فكر زني بود كه براي خود قبل از جراحي اينستاگرام غمگين است. در سال 2032 اتفاق مي‌افتد و آنا، يك اينفلوئنسر سابق، قرار است تحت يك عمل جراحي شديد به نام Aesthetica (همچنين عنوان كتاب، نوشته Allie Rowbottom ) انجام شود، كه قول مي‌دهد هر عمل زيبايي را كه روي صورت و بدنش انجام داده است، معكوس كند. 15 سال گذشته آنا فكر مي كند: «اين بهترين چيزي است كه مي توانم به آن اميدوار باشم. "يك لوح تميز قبل از طوفان بعدي، تراژدي بعدي، دهه آينده." به محض اينكه خواندن كتاب را تمام كردم، شروع به خواندن در مورد كتاب كردم. در مراسم رونمايي از كتاب نويسنده، بوتاكس در كنار نوشيدني‌ها در دسترس بود، اشاره‌اي حيله‌آميز به لغزنده بودن موضوع، و ناهماهنگي عجيب بين اينكه چه كسي هستيم و چه شكلي هستيم.

آن جراحي معكوس هم چيز بد يك فيلم ترسناك بدني و هم كاملاً منطقي به نظر مي رسيد. زماني كه به نظر مي رسيد كايلي جنر پركننده هاي معروف لب خود را حل كرده است، كلينيك ها افزايش فوري درخواست ها براي روش هاي مشابه را گزارش كردند. و افراد مشهور بيشتري شروع به انجام همين كار كردند: ايونينگ استانداردگزارش داد كه چگونه خواهر ناتني كيت ماس، لوتي، 450 پوند براي تهيه فيلرهاي لب پرداخت كرده و سپس به همان قيمت براي حل كردن آنها پرداخته است. بلك چينا، مدل آمريكايي ويدئويي از حل شدن فيلرهاي صورت خود منتشر كرد. او گفت: "برگشت به خط اصلي...". كورتني كاكس در يك پادكست در مورد بزرگترين پشيماني زيبايي خود صحبت كرد: "فيلرز"، اما "من توانستم بيشتر آن را برگردانم." ما شاهد تغيير زيبايي هستيم، يك مونتاژ زنده. تقريباً يك دهه از زماني كه جنر براي اولين بار به پركننده‌هاي لب اعتراف كرد (جستجوي آن‌ها را در گوگل تا 11300 درصد در 24 ساعت افزايش داد)، تزريق‌ها با سرعت قابل توجهي در شهرها و چهره‌ها پخش شده‌اند، گاهي اوقات از چشم به گونه «كوچ» مي‌كنند و افراد را به‌طور مبهم غيرمعمول جلوه مي‌دهند. يا از ستاره هاي مشهور پاپ گرفته تا مادران خسته در يك معامله جمعه سياه. اما حالا،

من به طور خلاصه از واكنش من به اين روند شگفت زده شدم. چيز خوبيه، نه؟ نه، ايوا؟ چيز خوبي است، مطمئناً، اگر زنان در پوست خود احساس راحتي بيشتري مي‌كنند، كمتر سريع به سر سوزن مي‌روند، كمتر از چهره‌هاي پيرشان وحشت مي‌كنند، و در جستجوي كمال آهسته‌تر هستند؟ يعني بله. اگر اين چيزي بود كه ما واقعاً مي ديديم. حقيقت، مثل هميشه، بسيار ساده تر است: حقايق در مورد زيبايي و تصوير بدن هميشه توسط سياست و نوع خاصي از بافت زخم پيچيده مي شود. البته زماني فرا مي رسد كه پركننده ها از مد مي افتند. مدها اينگونه عمل مي كنند همين امر در مورد هر جراحي زيبايي ديگر، از ايمپلنت سينه گرفته تا اخيراً، كاشت نازك رخ داده است. هنگامي كه يك روند براي همه قابل دسترسي باشد، كساني كه سرمايه بيشتري دارند آن را رد مي كنند و به سراغ چيز بعدي و كمتر در دسترس مي روند. اين چيزي است كه ثروت به ارمغان مي آورد - قدرت تغيير، با تكان دادن يك سوزن و در حالي كه ما همچنان از همان استانداردهاي تلخ زيبايي - مبتني بر ثروت، جواني و سفيدي - پيروي مي كنيم، ممتازترين مردم به خريد و حفظ اين قدرت ادامه خواهند داد.

هر زمان كه كلمه "طبيعي" ظاهر مي شود، اخلاق ما را به خطر مي اندازد، به شرمندگي اشاره مي كند

طنزي وجود دارد كه سلبريتي‌ها از پركننده‌هاي تزريقي به سمت برخي حس زيبايي «طبيعي» فاصله مي‌گيرند، در اين واقعيت كه چهره اول چهره‌اي بود كه براي هر كسي كه مايل به ريسك كردن و پرداخت پول نقد بود قابل دستيابي بود. اما دومي، چهره اي با پوست عالي، بيني كوچك و گونه هاي بلند، توهم بسيار گرانتري است. هرگاه كلمه «طبيعي» ظاهر مي‌شود، اخلاق ما را به هم مي‌زند، به شرم اشاره مي‌كند، با تأسف تمسخرآميز به كساني كه پشت سر مانده‌اند، به عقب نگاه مي‌كند.

عمل هاي زيبايي در گفتگوي مداوم با رسانه هاي اجتماعي هستند و استانداردهاي زيبايي غيرممكن توسط ايربراشينگ و فيلترهاي اينستاگرام فعال مي شوند. هفته گذشته، زماني كه مارتا استوارت قديمي ترين اسپورت ايلاستريت شدمدل جلد هميشه، در 81، واكنش شوك و تشويق بود. و بله، افسانه، اما: چه چيزي را تشويق مي كرديم؟ كمبود چين و چروك او؟ بدني كه نصف سنش به نظر مي رسد؟ و اگر چنين است، پس چرا؟ بدن يك ميلياردر گاهي اوقات شباهت بسيار كمي با بدن يك فرد معمولي دارد، فراتر از توانايي هاي آن براي خوردن، گند زدن و نفس كشيدن. به ذهنم خطور كرد كه فقط افراد 81 ساله ديگر چيزي براي مقايسه آن عكس ها با آنها دارند. بعيد است بقيه ما اجساد 81 ساله 81 ساله و لباس شناي اصلاح نشده را ديده باشيم. به عنوان پرتره اي از مارتا استوارت، عكسبرداري خوب است، اما هر تلاشي براي گسترش معناي آن فراتر از آن به سرعت متوقف مي شود. منظور من اين است كه با وجود همه گزارش‌هاي تغيير، با وجود تمام حركت‌هاي پر سر و صدا به سمت تنوع و اصالت، من عميقاً به هرگونه پيشرفتي مشكوك هستم.

روندهاي زيبايي در دايره هاي رو به كاهش مي چرخند و مي چرخند. صورت مد روز باد كرده بود، بنابراين به ناچار، اكنون بايد باد شود. دخترها بالا مي روند، جوانان پايين مي روند، الاغ بيرون مي رود، الاغ وارد مي شود، يك رقص تاريك شاد - به پيشرفت ادامه دهيد، به خريد ادامه دهيد، به قضاوت كردن، شرمساري، تغيير، ادامه دهيد تا به كمال برسيد. و در حالي كه ممكن است در يك كلينيك يك ساعت طول بكشد تا فيلرهاي يك زن حل شود، اما از بين بردن استانداردهاي زيبايي كه در وهله اول او را به آنجا رساند، كار بسيار بزرگتري است.

L در ماه گذشته، دوست ما، جي راينر، نقدي درباره يك ميخانه با غذاهاي بسيار خوب و همچنين يك خط مشي "طرفدار سگ" نوشت . شما ممكن است آن را خوانده باشيد، خيلي ها خوانده اند، بسياري از طرفداران وارد شده اند تا افكار خود را به قطعه اي اضافه كنند كه نااميدي منحصر به فرد يك سگ غريبه را توصيف مي كند (من نقل مي كنم) "افراق در فروتاژ شديد" عليه جي در حالي كه او " تلاش براي ورود به مارچوبه». اينجا روي ميز، كه روي مجله كار مي‌كرديم، انتظار داشتيم مقدار معيني بازخورد داشته باشيم - دوستداران سگ پرشور و اغلب بسيار آنلاين هستند، هوشيار و حساس به هرگونه انتقادي كه از خانواده خود (سگ‌ها)، ايمان (سگ‌ها) يا حق عشق ورزيدن دارند. سگ ها). اما ما براي سرعتي كه بحث در زير خط در مورد چيز ديگري به وجود آمد، آماده نبوديم.

كساني كه در مورد سگ‌ها در رستوران‌ها بحث مي‌كنند، مي‌گويند كه غذا خوردن در كنار يك سگ را به غذا خوردن در كنار يك كودك بداخلاق ترجيح مي‌دهند. نظرات ادامه يافت و نمونه‌هايي از ناله‌هاي كودكان و والديني كه پوشك نوزادان خود را درست روي ميز تعويض مي‌كردند، توضيح مي‌داد. ديگران با داستان سگ هايي كه الاغ هايشان را مي ليسند و سپس يك بشقاب پاسخ دادند. خطوط نبرد در سس گوجه فرنگي ترسيم شد و جنگ كوچكي در زير توصيفات جي از گوشت گوسفند و يك تورت شكلاتي رخ داد، چيزي كه اخيراً براي هر كسي كه پوستي در بازي دارد و نيم‌چشمي در اينترنت دارد آشنا شده است. بين بچه‌دارها و بچه‌هاي بي‌كودك بود، و هرگز نمي‌تواند مرا شوكه كند.

هرگز نمي تواند مرا شوكه كند، يعني خوب، امسال من مرتباً شوكه مي شوم. در تابستان امسال، سفر فقط براي بزرگسالان يك "روند پررونق" است، با تعداد بيشتري از استراحتگاه ها، هتل ها و تعطيلات كودكان را ممنوع مي كنند. در يكي از آگهي‌هاي تبليغاتي كه مستقيماً با افرادي مانند زن استراليايي صحبت مي‌كرد كه TikTok در ماه فوريه هنگامي كه او خواستار يك حومه فقط براي بزرگسالان شد، در فضاي مجازي پخش شد، خوانده شد: «بياييد شوخي نكنيم.ايجاد مي شود. در ماه آوريل، مردي كه بر سر مهمانداران هواپيما درباره گريه نوزادي در هواپيمايش فرياد مي زد، به اخبار بين المللي تبديل شد. باز هم، نظرات جايي بود كه جنگ در جريان بود: يكي از خوانندگان پيشنهاد كرد كه مرد را بايد « قنداق كرد»، ديگري گفت كه بايد به خاطر شجاعتش در صحبت كردن، مدال مي گرفت. از مردم خواسته مي‌شود در مورد اطلاعيه‌هاي بارداري حساس باشند، تا حدي به اين دليل كه احتمال زيادي وجود دارد كه كسي آنها را به خاطر آوردن يك كودك ديگر به دنياي سوزان، خودخواه بداند. مبارزه شديد مي شود! دعوا كثيف ميشه

شما يا بچه داريد و از اينكه هميشه همه آنها را در اطراف خود مي بينيد خوشحال مي شويد يا نه…

البته من به عنوان يك فرد بچه دار مي نويسم و ​​نه سال بعد هنوز با اين تصميم كه با هويت من چه كرده است مبارزه مي كنم. نه فقط چيزهاي «هنوز مي توانم موهايم را صورتي رنگ كنم» يا اينكه آيا هرگز به اين فرهنگ دست خواهم يافت، بلكه سؤالات گوشت تيره نيز در مورد اينكه وقتي بچه دار مي شوي كجا خودت را رها مي كني و اينكه آيا مي توانم به اين فرهنگ برسم. او را دوباره پيدا خواهم كرد شوكه من از بحث هايي كه درباره كودكان در فضاهاي عمومي مطرح مي شود، از ساده بودن اين اصطلاحات است. شما يا بچه داريد و بنابراين از اينكه هميشه همه آنها را در اطراف خود مي بينيد خوشحال مي شويد يا آنها را نداريد و از حضور چسبنده آنها ناراحت مي شويد وقتي كه فقط سعي مي كنيد از يك وعده غذايي، پرواز، هتل يا حومه شهر براي بزرگسالان لذت ببريد. صلح رنگي

اين منعكس كننده مسئله بزرگتري است كه من در مورد بحث هاي مربوط به والدين دارم: فقدان نكات ظريف، اين ايده كه يك الزام اخلاقي براي صحبت مثبت در مورد تجربه و خودداري از خاطرات درد از ساير زنان وجود دارد، يا (مگر اينكه شايد سياسي، يا غم انگيز باشد) داستان مبارزه فراتر از خستگي ساعت شراب انگشتان ماهي دوباره براي چاي. اين ايده كه والدين بايد پيش از هر شكايتي (يا هر پيشنهادي مبني بر اينكه ممكن است در واقع از يك فضاي مخصوص بزرگسالان لذت ببرند) با قدرداني از شانس و عشق باورنكردني خود صحبت كنند.

آيا تجربه زندگي ديگري به غير از بچه دار شدن وجود دارد كه نياز به چنين تفكر كودكانه داشته باشد؟ ما اجازه داريم افكار متعددي را در مورد افرادي كه با آنها ازدواج مي كنيم يا مشاغلي كه انتخاب مي كنيم، يا سياستمداراني كه به آنها راي مي دهيم و يا افكارمان در مورد مراقبت از سالمندان، بيان كنيم. با اين حال، به نظر من هيچ گونه تفاوت ظريفي در مورد فرزندپروري مجاز نيست. جدايي بچه ها و عمل نمي تواند وجود داشته باشد، هيچ تشخيصي وجود ندارد كه چگونه عشق، رنجش، شادي، پشيماني و كسالت مي توانند به طور همزمان در يك ميز آشپزخانه وجود داشته باشند. مسطح شدن احساس، يك احتياط خرافي در گفتگو وجود دارد، و اين بي‌سوادي است كه در نوعي جنگ فرهنگي، ايجاد خطوط نبرد، دروغ ناشيانه ما و آن‌ها، استقبال مي‌كند.

نشستن در كنار يك بچه در رستوران مي تواند آزاردهنده باشد. همچنين نشستن در كنار سگ مي تواند آزاردهنده باشد. و اين به اين دليل است كه: بودن در اينجا، در دنيا، در كنار انسان‌ها و حيواناتي كه ما نيستند، كه دقيقاً به روش‌هايي كه ما ترجيح مي‌دهيم نمي‌پردازند، كه ناله مي‌كنند و با صداي بلند در مورد عجله‌هايشان يا اينكه در واقع چگونه هيتلر چه رفتاري داشته است، آزاردهنده است. يك نقطه. هميشه مشكل با آنها نيست، اغلب با ما مشكل دارد. سخت است كه با ديگران درگير شويد و با آداب، چربي و جنايات آنها روبرو شويد، اما جايگزين چيست؟ براي ممنوع كردن موجودات بي ضابطه از زندگي عمومي؟ براي جداسازي جوامع ناپايدار خود حتي بيشتر؟ يا اينكه خودمان را از هرج و مرج دور كنيم و در خانه تنها بمانيم، آبگوشت ضعيفي بنوشيم، در كسالت كمال خود غرق شويم؟

به ايوا به آدرس e.wiseman@observer.co.uk ايميل بزنيد يا او را در توييتر دنبال كنيد @EvaWiseman

منخيلي واضح، شايد خيلي واضح، شكست كوچك خودم در مورد شير خشك را به خاطر بسپار. من در باربيكن بودم، بچه ام را به من بسته بود، يك روز گرم، آن نور خسته عجيب و غريب، و به مامانم زنگ زدم. من بيرون سوپرماركت ايستاده بودم و به مامانم زنگ زدم تا از او بپرسم تا به من يادآوري كند كه چرا نبايد شير خشك بچه بخرم. چرا بايد در شير دادن اصرار كنم، چرا بايد اين من باشم – هميشه بي نهايت هميشه من – كه به نوزاد غذا مي‌دهم، كسي كه شب‌ها براي شير دادن به نوزاد بيدار مي‌شود، كسي كه در لندن قدم مي‌زند به دنبال جايي نرم مي‌گردد تا بنشيند و به نوزاد غذا بدهد. . او از من پرسيد كه من مي خواهم چه چيزي بشنوم و من نمي دانستم - اين نكته بود. من كاملا خسته و ديوانه بودم، و به نظر مي رسيد كل پروژه فرزندپروري از بسيار واضح به كاملاً مبهم در همان ثانيه، گاهي اوقات، تغيير مي كند.

بچه هاي من الان غذا مي خورند. خب لوبيا و بيسكويت. اما از آنجايي كه گزارش‌هاي اخير در مورد اينكه چگونه والدين نااميد شير خشك را مي‌دزدند، كه قيمت آن به شدت افزايش مي‌يابد، اين خاطره مدام به ذهن من باز مي‌گردد. ارزان ترين برند در دو سال گذشته 45 درصد رشد داشته است.

قبلاً در قفسه‌هاي سوپرماركت‌ها جاي گيج‌كننده‌اي داشت، با وجود اينكه محصولي منحصراً براي زنده نگه داشتن نوزادان طراحي شده بود، به روشي مشابه الكل يا تنباكو رفتار مي‌كرد. آيا مي‌دانستيد، براي مثال، تبليغ شير خشك غيرقانوني است ؟ نمي‌توان آن را به‌طور برجسته نشان داد، مانند در صندوق‌ها، يا در ويترين، و مغازه‌ها مجاز به ارائه معاملات براي آن نيستند. آيا مي‌دانستيد، با وجود اينكه يكي از گران‌ترين محصولات در سوپرماركت است، نمي‌توانيد با خريد كارت وفاداري خود امتياز پاداش دريافت كنيد؟ بسته‌بندي نبايد حاوي اطلاعات تغذيه‌اي باشد و همچنين نمي‌تواند تصويري از نوزاد داشته باشد، و برچسب‌ها بايد حاوي «اظهار برتري شيردهي» و ديگري باشد كه مي‌گويد فقط بايد «به توصيه يك كارمند بهداشت» استفاده شود.

آيا مي دانستيد كه تبليغ شير خشك غير قانوني است؟

در حالي كه اين قوانين با بهترين نيت وضع شده اند، تأثير مقررات در بريتانيا زندگي والديني را كه قادر به شير دادن نيستند بدون شك سخت تر مي كند.

وقتي دخترم به دنيا آمد، تركيبي از زايمان آسيب‌زا و بدشانسي باعث شد كه شير من وارد نشود، بنابراين پرستاران به من نشان دادند كه چگونه با يك ني كوچك كه به انگشت كوچكم وصل شده بود، شير خشك او را تغذيه كنم. ني دهانش را بريد. آنها به ما گفتند خوب است، از يك فنجان استفاده كنيد، اما او نمي‌توانست بنوشد، بنابراين به عنوان آخرين چاره به ما اجازه دادند از يك بطري استفاده كنيم - آن هفته در بيمارستان دستانم از شرم و گناه مي‌لرزيد. تغذيه با شير خشك براي من به عنوان يك شكست وحشتناك از بدن و ذهن، و خود شير خشك چيزي خطرناك معرفي شده بود. يك شب در آشپزخانه نشستم، كودك روي من فرياد مي زد، در حالي كه من با اشك فوايد خوردن يك شيشه شير خشك را به او مي سنجيدم، كه ممكن است اكنون او را آرام كند، اما احتمالاً زندگي او را براي هميشه خراب مي كند. چند روزي بود كه نخوابيده بودم. موهاي من سالامي بود. ذهنم سوپ بود