دالي پارتون در 77 سالگي به‌دليل توانايي‌اش براي متحد كردن گروه‌هاي متفاوت، به‌طور عادلانه همراه با فضيلت‌هاي تثبيت‌شده‌اش تجليل مي‌شود. ادعا مي شود كه او طرفداراني به همان اندازه در «كمربند زنگ زده» ترامپي دارد كه در ميان باشگاه هاي همجنس گرا در نيويورك سيتي، براي انتخاب دو كليشه قطبي شده آمريكا.

سفر او به لندن براي تبليغ يك آلبوم دوگانه و يك كتاب جديد تحت تأثير راك ، نشان مي‌دهد كه طيف فرهنگي پارتون چقدر گسترده است. طرفدارانش كه هفته گذشته در يك هتل بزرگ گرد هم آمدند تا او را تشويق كنند و ظاهراً حداقل براي پرسيدن چند سؤال جستجوگر، گروهي از «اينفلوئنسرهاي» رسانه‌هاي اجتماعي در دهه 20 زندگي‌شان را شامل مي‌شدند كه لباس‌هاي تاپ به تن داشتند، فروشگاه‌هاي خيريه بريتانيايي شيك و شيك. مرد نان. در كنار آنها نمايندگاني از مطبوعات موسيقي بريتانيا نشسته بودند كه برخي از آنها شنوندگان سرسخت موسيقي كانتري بودند.

از زماني كه پادكست محبوب دالي پارتون آمريكا ، پادكست پرطرفدار او، چهار سال پيش مورد توجه مخاطبان قرار گرفت، جزئيات كمك مالي او به تحقيقات واكسن كوويد و هداياي خيريه كتاب در سراسر جهان، تصويري تازه براي اين ستاره ايجاد كرده است. دالي كه اكنون داريم به همان اندازه نرم و حباب‌دار است، اما لبه‌هاي اخلاقي سخت‌تري دارد كه در كنار بدليجات مي‌درخشند.

با اين حال، هر كسي كه به يك خط سياسي روشن اميدوار باشد، نااميد خواهد شد. پارتون براي اين كار خيلي باهوش است. خط آغازين او به مطبوعات بريتانيا اشاره اي شوخي به چهره براق صورتي و نقره اي "راك" او بود. او گفت: "پاهاي من در اين چكمه ها خم نمي شوند."

از نكات برجسته كار طولاني او تاكنون مي توان به "آهنگ هاي غمگين اوليه" عالي اشاره كرد: جولين، عشق مانند پروانه است و من هميشه تو را دوست خواهم داشت. پس از آن سال هاي كني راجرز، موفقيت در صفحه نمايش در سال 1980 با 9 به 5 و افتتاح پارك موضوعي Dollywood فرا رسيد. در دهه 90 قبل از تولد دوباره پارتون، پس از ورود او به تالار مشاهير موسيقي كانتري، به عنوان نمادي فراگير در سال 1999، روندي نسبي به وجود آمد كه با اجراي پيروزمندانه او در سال 2014 در گلستونبري به اوج رسيد.

آلبوم جديد Rockstar به طور قاطع آن چيزي نيست كه روي قلع مي‌گويد، اما بقيه قسمت‌هاي دالي هنوز هم تقريباً اينطور هستند: قابل اعتماد برنده و باهوش. او اين غول 30 آهنگي را ضبط كرده است تا شوهر 57 ساله اش كارل دين را راضي كند. او كه از طرفداران هوي راك است، به طرز بدنامي خجالتي و در حال بازنشستگي است، به عبارت ديگر تقريباً وجود ندارد. با اين حال، او در برخي از حكايات او به عنوان يك پشتوانه ظاهر مي شود، و نه به شيوه "هنجار" مرحوم ديم ادنا اوريج.

«وقتي كارل، كه مردي آرام است، گفت كه آهنگ‌ها را دوست دارد، معناي زيادي داشت. پارتون هفته گذشته گفت كه من مي‌خواستم او را راضي كنم، صادقانه بگويم، بيش از هر كس ديگري. فقط ميك جگر تور او را لغزيد. من مي خواستم او رضايت خود را با من انجام دهد. من او را مثل يك دختر دبيرستاني بعد از جوك به اطراف دويدم.» برنامه هاي آنها با هم هماهنگ نبود.

اشعار تك‌آهنگ جديد او، World on Fire، تا جايي كه مي‌توانيم به مداخله آموزشي دالي اميدوار باشيم، پيش مي‌رود. «وقتي همه چيز بسوزد، چه كار مي‌كني؟ هنوز وقت دارم تا آن را برگردانم،» او در اين ويديو مي خواند، در كنار شعله هاي آتش و رقصنده هايي كه در حال بالا رفتن هستند. اين يك فراخوان واضح براي اقدام است، اما تشخيص اينكه چه اقدامي دشوارتر است.

او گفت: "من احساساتي درباره شكلي كه جهان در آن است دارم. همه ما بايد بهتر عمل كنيم زيرا اين تنها دنيايي است كه داريم." با اين حال، پارتون همچنين ادعا مي‌كند كه اشعار به وضعيت سياسي اشاره نمي‌كند «زيرا من اصلاً سياسي نيستم - من احساساتي درباره چيزها دارم و مي‌خواهم مردم را وادار به فكر كردن كنم، نه اينكه اظهارات مهمي را بيان كنم».

پارتون در پاسخ به اين سوال كه آيا اين آهنگ احتمالاً يك نظر واقعي تر در مورد تغييرات آب و هوايي است يا خير، پارتون به سرعت همه چيز را دوباره گسترش داد. «احساس كردم كه مجبور به انجام آن شدم. من فكر مي كنم همه چيز ديوانه است. اين موضوع بيشتر از اينكه درباره نفرت، حرص و آز، عدم پذيرش و عدم عشق است، در مورد آب و هوا نيست. يا در مورد عدم تلاش. اين چيزي است كه من را جذب مي كند.»

شايد ماهرانه ترين حركت او زماني رخ داد كه او به نوعي اين تصور كه يك مبارز است را از بين برد، در حالي كه آن را تأييد كرد: "من علائم حمل نمي كنم." من يك فعال نيستم. من يك فمينيست نيستم - و با اين حال همه اينها هستم.» او افزود، آنچه او را واقعاً نگران مي كند، فكر "تمام تمدن هاي ديگر است كه براي چكمه هاي خود بيش از حد بزرگ شده اند و خود را نابود كرده اند". دوباره چكمه.

اما اين چيز جدي است و پارتون در حال راه رفتن روي طناب است، با يا بدون آن چكمه. اين چيزي است كه او در آن تمرين مي كند و حمايت ديرينه اش از حقوق همجنس گرايان را با اعتقادات مذهبي سنتي اش متعادل مي كند. اين زن كه از نوجواني فقير مستقيماً از كابيني در كوه‌هاي اسموكي تنسي اجرا مي‌كرد، داراي نظم كامل روي صحنه است. هر گونه ابهام ظاهري در مورد مسائل سياست محاسبه مي شود، زيرا او مكرراً در مورد اهميت مراقبت و صادق بودن با خود بشارت مي دهد. او از بيگانگي بخشي از مخاطبان بين‌المللي خود مي‌ترسد، بلكه به شدت مي‌خواهد كارها را انجام دهد. او به وضوح معتقد است كه تقسيم كار شيطان است.

اخبار موسيقي، نقدهاي جسورانه و موارد اضافي غيرمنتظره را دريافت كنيد. هر ژانر، هر دوره، هر هفته

پس از ارتقاء خبرنامه

من درباره شكلي كه دنيا در آن است احساس دارم. همه ما بايد بهتر عمل كنيم زيرا اين تنها دنيايي است كه داريم

و در عصر بشردوستي افراد مشهور، پارتون خيلي بيشتر از بقيه انجام داده است. او مي گويد كه كتابخانه تخيل او در پاسخ به بي سوادي پدرش، رابرت لي پارتون، شروع به كار كرد و اكنون منجر به انتشار 200 ميليون كتاب در سراسر جهان شده است كه 50 ميليون آن به انگلستان رسيده است.

پارتون حتي در لباس يك راك دختر گاوچران لاس وگاس چندان از يك اسكار وايلد يا يك نوئل بزدل زياد دور نيست، هرچند از نظر نيت خيرخواه تر است. او با فرهاي بلوندش با تك خط هاي خنده دار بسته بندي شده است. چطور اينقدر سخت كار مي كني؟ "من بايد به كار ادامه دهم. اگر كاري براي انجام دادن نداشتم، خطرناك مي‌شدم.» رژيم زيبايي شما چيست؟ "پزشكان خوب، آرايش خوب و نور خوب" يا به جاي آن، "هزينه زيادي براي به نظر رسيدن اين ارزاني دارد." در مورد روال تناسب اندام شما چطور؟ «من اسكوات‌هاي دودلانه‌ام را انجام مي‌دهم. از ورزش متنفرم مثل مدرسه. اگر چيزي ببينم كه دلم مي خواهد مي خورم. من يك گراز هستم. من هنوز اشتهاي يك كشاورز را دارم.» او حتي يك خط خوب آماده براي پوشش روش فرمول بندي شده او در جمع دارد: "ببين كه كي هستي و سپس آن را عمدا انجام بده، و آن را با هدف انجام بده."

اما، به طرز شگفت انگيزي، پارتون حتي در مقابل مطبوعاتي كه به دنبال يك خط خبري بداهه هستند، به همان اندازه تندخو است. او در پاسخ به اين سوال كه آيا هرگز نسخه‌اي از هوش مصنوعي خود را ارائه مي‌كند، پاسخ مي‌دهد: «هر هوشي كه من دارم به هر حال مصنوعي است. در واقع هر چيزي كه دارم مصنوعي است.» او اضافه مي‌كند كه در نهايت مي‌ترسد كه روحش را اينجا روي زمين بگذارد و براي هميشه روي صحنه به دام بيفتد.

پارتون مدت‌هاست كه تور را كنار گذاشته است، اما قول مي‌دهد "به اين زودي جايي نخواهد رفت". براي زني كه اكنون در عبارت «دالي چه مي‌كرد؟» جاودانه شده است. سوال بزرگ هميشه اين است كه "بعدش چيست؟" خب، اول كتاب جديد، پشت درزها است ، كه بر لباس‌هاي عجيب و غريب او تمركز دارد، سپس نسخه فيلم‌برداري شده‌اي از رمان مشترك او، Run Rose Run وجود دارد.، قرار است سال آينده منتشر شود، كه او قول مي دهد در آن حضور داشته باشد. او همچنين اميدوار است كه در آلبوم بعدي التون جان بخواند و به جاي بيوگرافي طولاني تر، يك برنامه تلويزيوني بسازد كه بتواند در مورد زندگي خود صحبت كند. فراتر از همه اينها، او مي خواهد يك آلبوم انجيلي جمع كند: "من مي خواهم نوعي پيام بگذارم، تا مردم چيزي براي تكيه كردن داشته باشند." پس مطمئن به نظر مي رسد كه، AI Dolly يا بدون AI Dolly، روح اين خواننده كانتري روزي ميراثي از خود به جاي خواهد گذاشت.