هر چقدر كه بخواهيم از آن اجتناب كنيم، مردم ما را عصباني مي كنند. و در حالي كه اين عصبانيت يك احساس عادي است، نحوه ابراز آن مي تواند تعيين كند كه آيا مشكل را حل مي كنيد يا آن را بدتر مي كند.

استف زيف يك مربي زندگي است كه هدفش هدايت افراد به هدف زندگيشان است. در آن سفر، او به آنها مي آموزد كه چگونه به طور مؤثر ارتباط برقرار كنند، حتي در مواجهه با درگيري.

زيف مي‌گويد: «من فكر مي‌كنم بزرگ‌ترين چيز از نظر بيان هر احساسي به شيوه‌اي سالم، دادن صدا، نامگذاري و تصديق آن است.

Ziev همچنين نويسنده ” انتخاب با شماست : رويكردي ساده براي زندگي و رهبري با شادي، سهولت و هدف بيشتر.”

مواردي وجود دارد كه زيف توصيه مي‌كند وقتي در موقعيت سختي قرار مي‌گيريد كه شما را ناراحت مي‌كند هرگز نگوييد - به خصوص به همكاران يا حتي رئيستان.

زيف مي‌گويد: «پيش‌فرض ما اين است كه «شما به من احساس X، Y و Z را مي‌دهيد». ″اين واقعاً يك بيانيه درست نيست. همه ما با تجربه، تاريخ و زخم‌هاي خودمان در حال تعامل هستيم.”

در عوض، Ziev شما را تشويق مي‌كند تا رفتاري را كه باعث تحريك شما شده است نام ببريد و تجربه‌اي را كه پس از وقوع آن داشته‌ايد توصيف كنيد.

او مي گويد: «وقتي اين رفتار را انجام مي دهيد، تجربه من X، Y و Z است.

زيف مي‌گويد: «هدف اين است كه هرگز آن را شخصي نكنيد، زيرا اين مي‌تواند موقعيت‌ها را به گونه‌اي تشديد كند كه شما قصد نداشتيد.

به عنوان مثال، از گفتن اين جمله خودداري كنيد: ”وقتي در جلسات به توصيه هاي من توجه نمي كنيد، من را ناراحت مي كنيد.” اخبارمد و پوشاك 

رويكرد بهتري را انتخاب كنيد: «وقتي به توصيه‌هايي كه در جلسات پيشنهاد مي‌كنم توجه نمي‌كنيد، براي من سخت است و احساس مي‌كنم كم‌ارزش شده‌ام».

زماني كه خودتان ناراحت هستيد، توجه به احساسات ديگران ممكن است سخت باشد. زيف مي‌گويد: «واقعاً حواستان به چيزي باشد كه براي شما وجود دارد. از خودت بپرس چه كسي الان سر ميز من نشسته است؟

اگر شما نسخه‌اي از خودتان نيستيد كه مي‌توانيد به طور سطحي به مشكل رسيدگي كنيد، اولين قدمي كه او توصيه مي‌كند اين است كه خود را از مكالمه معاف كنيد تا زماني كه احساس آرامش بيشتري كنيد.

براي رهايي از احساسات خود قبل از پرداختن شفاهي به موضوع با شخصي كه از او ناراحت هستيد، Ziev پيشنهاد مي‌كند همه احساسات خود را بنويسيد.

او مي‌گويد: ”اين فقط مي‌تواند يك خط‌نوشته يا يك توهين آميز باشد. هدف اين است كه همه چيز را بيرون بياوريم.”

زيف مي افزايد: وقتي نوشتن را تمام كرديد، «آن را پاره كنيد، تشكر كنيد [و] دور بيندازيد». سپس، كمي وقت بگذاريد و در مورد آنچه كه براي حل مشكل نياز داريد فكر كنيد.