زماني كه كارم را شروع كردم به آموزش كودكان در معرض خطر، اكثر دانش آموزانم در فقر زندگي مي كردند، از سوء استفاده رنج مي بردند، يا به دليل ناتواني هاي يادگيري، عاطفي يا جسمي به چالش كشيده مي شدند. مي خواستم راه هايي پيدا كنم كه به آنها كمك كنم موفق شوند .

به عنوان يك روانشناس تربيتي، درس بسيار مهمي ياد گرفتم: ترورها ساخته مي شوند، نه متولد مي شوند. كودكان به دوران كودكي ايمن، دوست داشتني و ساختاريافته نياز دارند، اما براي شكوفايي به استقلال، شايستگي و اختيار نيز نياز دارند.

پس از بررسي انبوهي از تحقيقات در مورد ويژگي‌هايي كه بيشترين ارتباط را با بهينه‌سازي توانايي‌هاي شكوفايي بچه‌ها دارند، هفت مهارتي را كه بچه‌ها براي تقويت سرسختي ذهني ، انعطاف‌پذيري ، شايستگي اجتماعي، خودآگاهي و قدرت اخلاقي به آن‌ها نياز دارند شناسايي كردم - و آنها چيزي هستند كه بچه‌هاي موفق را كه مي‌درخشند از هم جدا مي‌كنند. از كساني كه مبارزه مي كنند:

بيشتر والدين عزت نفس را با اعتماد به نفس يكي مي دانند. آنها به بچه هايشان مي گويند «تو خاص هستي» يا «شما مي توانيد هر چيزي كه بخواهيد باشيد».

اما شواهد كمي وجود دارد كه افزايش عزت نفس موفقيت تحصيلي يا حتي شادي واقعي را افزايش مي دهد. با اين حال، مطالعات نشان مي دهد كه كودكاني كه نمرات خود را به تلاش ها و نقاط قوت خود نسبت مي دهند، موفق تر از كودكاني هستند كه معتقدند كنترلي بر نتايج تحصيلي ندارند.

اعتماد به نفس واقعي نتيجه عملكرد خوب، رويارويي با موانع، ايجاد راه حل ها و عقب نشيني از خود است. رفع مشكلات فرزندتان يا انجام وظايف او براي او فقط باعث مي شود كه او فكر كند: ”آنها باور ندارند كه من مي توانم.”

بچه‌هايي كه به خود اطمينان دارند مي‌دانند كه مي‌توانند شكست بخورند، اما به عقب برگردند، و به همين دليل است كه ما بايد خود را از شناور شدن، برف‌روبي و نجات رها كنيم.

اين قدرت شخصيت سه نوع متمايز دارد: همدلي عاطفي، زماني كه ما احساسات ديگران را به اشتراك مي گذاريم و احساسات آنها را احساس مي كنيم. همدلي رفتاري، زماني كه نگراني همدلانه ما را تشويق مي كند تا با شفقت رفتار كنيم. و همدلي شناختي، زماني كه افكار ديگران را درك مي كنيم يا به جاي او قدم مي گذاريم.

كودكان براي ايجاد همدلي به واژگان عاطفي نياز دارند . در اينجا روش هايي وجود دارد كه والدين مي توانند اين را آموزش دهند:

• عواطف را برچسب گذاري كنيد: عمداً احساسات را در زمينه نامگذاري كنيد تا به آنها در ايجاد واژگان احساسات كمك كنيد: ”شما خوشحال هستيد!” ″به نظر ناراحت مياي.”
• سوال بپرسيد: ”اين چه احساسي در شما ايجاد كرد؟” ″به نظر مي رسد ترسيده اي. درست ميگم؟» به كودك خود كمك كنيد تا تشخيص دهد كه همه احساسات طبيعي هستند. نحوه بيان آنها چيزي است كه مي تواند ما را به دردسر بياندازد.
• احساسات را به اشتراك بگذاريد: كودكان به فرصت هايي نياز دارند تا احساسات خود را به روشي امن بيان كنند. با به اشتراك گذاشتن احساسات خود اين فضا را ايجاد كنيد: ”من زياد نخوابيدم بنابراين تحريك پذير هستم.” ″من از اين كتاب نااميد هستم.”
• به ديگران توجه كنيد: به چهره و زبان بدن افراد در كتابخانه يا پارك اشاره كنيد: ”به نظر شما آن مرد چه احساسي دارد؟” ″تا حالا همچين حسي داشتي؟”

توانايي كنترل توجه، عواطف، افكار، اعمال و خواسته‌هاي شما يكي از قوي‌ترين نقاط قوت موفقيت است – و يك راز دست‌نخورده شگفت‌انگيز براي كمك به بچه‌ها براي بازگشت و شكوفايي.

يكي از راه هاي آموزش خودكنترلي، دادن سيگنال است. برخي از بچه ها براي تغيير تمركز بين فعاليت ها مشكل دارند. به همين دليل است كه معلمان از «علائم توجه» مانند زنگ زدن يا نشانه‌هاي كلامي استفاده مي‌كنند: «مدادها پايين، چشم‌ها بالا».

يك سيگنال ايجاد كنيد، با هم تمرين كنيد و سپس انتظار توجه داشته باشيد! چند نفر: ”من در يك دقيقه به توجه شما نياز دارم.” ″آماده اي براي گوش دادن؟”

تكنيك ديگر استفاده از مكث استرس است. كاهش سرعت به آنها فرصت فكر كردن مي دهد. به كودك خود يك «اعلان مكث» را بياموزيد تا به او يادآوري كند كه قبل از اقدام بايستد و فكر كند:

• ″اگر عصباني هستيد، قبل از پاسخ دادن تا 10 بشمار.”
• ″وقتي شك داريد: توقف كنيد، فكر كنيد، خنك شويد.”
• ″هيچ چيزي را كه نمي خواهيد در مورد شما گفته شود، نگو.”

صداقت مجموعه‌اي از باورها، ظرفيت‌ها، نگرش‌ها و مهارت‌هاي آموخته‌شده است كه قطب‌نماي اخلاقي ايجاد مي‌كند كه كودكان مي‌توانند از آن براي كمك به دانستن – و انجام – استفاده از آنچه درست است استفاده كنند.

طرح انتظارات خود بخش بزرگي از پازل است. اما به همان اندازه مهم اين است كه به آنها فضايي بدهيم تا هويت اخلاقي خود را در كنار هويت ما توسعه دهند و از آن جدا شوند.

همچنين زماني كه فرزندتان رفتار اخلاقي را نشان مي‌دهد به رسميت شناختن و تحسين آن كمك مي‌كند تا متوجه شود كه شما براي آن ارزش قائل هستيد. صداقت را صدا كنيد، سپس آن عمل را توصيف كنيد تا فرزندتان بداند چه كاري انجام داده است تا سزاوار شناسايي باشد.

استفاده از كلمه ”زيرا” ستايش شما را خاص تر مي كند: ”اين نشان دهنده صداقت بود زيرا از انتقال آن شايعات خودداري كرديد.” ″تو درستكاري نشان دادي چون به قولت عمل كردي كه با دوستت بروي، حتي اگر مجبور شدي از مهماني خواب غفلت دست بكشي!”

كنجكاوي شناخت، پيگيري و تمايل به كشف رويدادهاي بديع، چالش برانگيز و نامطمئن است.

براي كمك به كودكان براي ايجاد كنجكاوي، من دوست دارم از اسباب‌بازي‌ها، وسايل و بازي‌هاي با پايان باز استفاده كنم. به آنها رنگ، نخ و چوب بستني بدهيد تا ساختارهايي ايجاد كنند. يا گيره هاي كاغذ و پاك كننده هاي لوله را پيشنهاد دهيد و كودكان خود را به چالش بكشيد تا ببينند كه چگونه مي توانند از آنها استفاده كنند.

روش ديگر مدل سازي كنجكاوي است. به جاي گفتن ”اين كار نمي كند”، ”بگذاريد ببينيم چه مي شود!” به جاي پاسخ دادن، بپرسيد: ”نظر شما چيست؟” ″از كجا مي داني؟” ″چگونه مي توانيد بفهميد؟”

در نهايت، شما كتابي مي‌خوانيد، فيلمي را تماشا مي‌كنيد يا فقط از كنار كسي رد مي‌شويد، از سؤالات «تعجب مي‌كنم» استفاده مي‌كنيد: «معجب مي‌كنم او كجا مي‌رود». ″من تعجب مي كنم كه چرا آنها اين كار را انجام مي دهند.” ″من تعجب مي كنم كه بعد چه اتفاقي مي افتد.”

پشتكار به بچه‌ها كمك مي‌كند زماني كه همه چيز تسليم شدن را آسان‌تر مي‌كند، ادامه دهند.

اشتباهات مي تواند بچه ها را از رسيدن به آخر و موفقيت منحرف كند. بنابراين اجازه ندهيد فرزندتان مشكل خود را فاجعه آميز كند. درعوض، به آنها كمك كنيد تا اشتباه خود را شناسايي كنند.

برخي از بچه‌ها تسليم مي‌شوند زيرا احساس مي‌كنند در «همه مشكلات» يا «همه تكاليفشان» غرق شده‌اند. تقسيم وظايف به قسمت هاي كوچكتر به بچه هايي كه در تمركز يا شروع كار مشكل دارند كمك مي كند.

براي مثال مي‌توانيد به دخترتان بياموزيد كه آن را تكه تكه كند، به‌جز رديف بالا، تمام مسائل رياضي را با يك تكه كاغذ بپوشانيد. كاغذ پوشش داده شده را در رديف بعدي پايين بياوريد و با تكميل هر رديف، رديف بعدي را پايين بياوريد.

بچه هاي بزرگتر مي توانند هر تكليف را به ترتيب سختي روي يك يادداشت چسبناك بنويسند و هر بار يك كار را انجام دهند. آنها را تشويق كنيد تا ابتدا سخت ترين كارها را انجام دهند تا تمام شب در مورد آن استرس نداشته باشند. اعتماد به نفس و پشتكار زماني كه بچه ها تكه هاي بزرگتر را به تنهايي تكميل مي كنند، ايجاد مي شود.

بچه‌هاي خوش‌بين، چالش‌ها و موانع را موقتي مي‌دانند و مي‌توانند بر آن‌ها غلبه كنند، بنابراين احتمال موفقيتشان بيشتر است.

اما ديدگاهي كاملاً متضاد وجود دارد: بدبيني. كودكاني كه بدبين هستند، چالش ها را دائمي مي بينند، مانند بلوك هاي سيماني كه جابجايي آنها غيرممكن است، و بنابراين احتمال ترك سيگار را افزايش مي دهند.

آموزش خوش بيني به كودكان با ما آغاز مي شود. بچه‌ها كلمات ما را به عنوان صداي دروني خود مي‌پذيرند، بنابراين در چند روز آينده، پيام‌هاي معمولي خود را هماهنگ كنيد و ديدگاهي را كه به فرزندانتان ارائه مي‌دهيد ارزيابي كنيد.

به طور متوسط، آيا مي گوييد عموماً بدبين تر هستيد يا خوش بين؟ آيا معمولا چيزها را مثبت يا منفي توصيف مي كنيد؟ نيمه پر يا خالي؛ خوب يا بد؛ از طريق عينك هاي رز يا آبي؟ آيا دوستان و خانواده شما همين را در مورد شما خواهند گفت؟

اگر مي بينيد كه به سمت نيمه خالي متمايل شده ايد، به ياد داشته باشيد كه تغيير با نگاه كردن به آينه شروع مي شود. اگر بدبيني مي بينيد، بنويسيد كه چرا خوش بين شدن بيشتر كمك مي كند.

تغيير سخت است، اما مهم است كه نمونه چيزي باشيد كه مي خواهيد فرزندتان ياد بگيرد . اخبار مد و پوشاك